De laatste 100 jaar, als je wilt leren hoe je van een idee naar een bedrijf gaat, is het antwoord van onderwijzers en investeerders simpelweg, “Nou, ga op onderzoek uit en schrijf dan een ondernemingsplan en dan weet je alles wat mogelijk is om je bedrijf daadwerkelijk te starten en te runnen.”
We weten nu dat dat advies simpelweg verkeerd was – niet een beetje verkeerd, maar heel verkeerd. We weten nu iets wat we eerder niet wisten. We weten nu de juiste manier om start-ups te bouwen. Het StartupFramework van Gritd gaat over die juiste manier, maar laten we ook eens stilstaan bij hoe we de verkeerde weg zijn ingeslagen.
De corporate zoals wij die kennen werd voor het eerst gevormd in 1602 met de Nederlandse Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC). Dit is zo’n beetje de eerste moderne onderneming met aandeelhouders en organisaties die, als je je ogen dichtknijpt, lijken op iets wat moderne bedrijven tegenwoordig hebben.
Tegen de jaren 1850 had men in de Verenigde Staten spoorwegen in het hele land, waardoor ze meer geavanceerde organisaties nodig hadden. Het is een niet voor niets dat het eerste organigram in 1856 werd getekend om grote bedrijven te beheren. Aan het begin van de 20e eeuw begonnen onderwijzers zich te realiseren dat er behoefte was aan een opgeleide management klasse om deze corporates te besturen en uit te voeren omdat ze van lokale economieën naar regionale economieën gingen en uiteindelijk naar een nationale economie, maar ze hadden geen opgeleide managementklas en dus, met een briljant inzicht, startte Harvard de eerste Master of Business Administration (MBA) opleiding met de eerste afgestudeerde klas in 1910.
Het MBA-curriculum is ontworpen om managers de instrumenten te geven die ze nodig hebben om bestaande en groeiende bedrijven te leiden. Boekhouding, strategie, operatie, leiderschap, bedrijfskunde, personeelszaken, etc. Deze stapel hulpmiddelen waren gewoon ongelooflijk belangrijk voor de groei van deze grote bedrijven. Maar wat interessant is dat er in dit leerplan echt geen hulpmiddelen waren opgenomen voor het starten van nieuwe bedrijven.
Een van de dingen die we 100 jaar lang niet begrepen is dat start-ups geen kleinere versies van grote bedrijven zijn. Daaruit vloeit voort dat alle traditionele hulpmiddelen die in een MBA-curriculum worden onderwezen en geleerd irrelevant zijn in het eerste chaotische jaren van een vroege fase onderneming. Uiteindelijk heb je deze hulpmiddelen nodig, maar in het begin zitten ze je echt in de weg.
Wat we vroeger geloofden is dat bij elk bedrijf de strategie start met een ondernemingsplan, ontwikkelingsroadmap en een financieel model. En de overtuiging was dat ik alleen maar veel tijd hoefde te besteden aan het schrijven van deze documenten, en dan hoef ik het alleen nog maar uit te voeren. Als ik maar hard genoeg nadacht en als ik slim genoeg was om al het marktonderzoek te doen en dan een prognose samen te stellen, dan zou het magische 5-jaren plan achterin het ondernemingsplan op de een of andere magische manier werken en hoefde ik alleen maar de mensen aan te nemen om dat plan te executeren.
Als dat je nu niet gek in de oren klinkt, maak je dan geen zorgen, want 100 jaar lang klonk het ook niet gek, maar wat we nu weten is dat dat nogal belachelijk klinkt. Wat we nu weten is dat geen enkel ondernemingsplan het eerste contact met klanten overleeft. De eerste jaren van een start-up zijn totaal onvoorspelbaar. Toch dachten investeerders en onderwijzers dat we je misschien gewoon konden leren hoe je dit allemaal in een mooie spreadsheet kan zetten.
Het goede nieuws is dat we nu weten dat businessplannen en financiële prognoses in de beginfase niet nodig zijn. Geen enkel ondernemingsplan overleeft het eerste contact met klanten. Dit betekent niet dat we geen planning moeten hebben, maar het betekent eigenlijk dat we een bewezen methodologie nodig hebben om te onderzoeken en ontdekken voordat je begint aan het schrijven van een businessplan.
Ik suggereer dus niet dat we nooit een businessplan willen maken en ik suggereer niet dat we nooit een voorspelling willen doen, maar je hebt feiten nodig in plaats van aannames voordat je dat kunt doen. Samengevat moet je zoeken naar een schaalbaar en herhaalbaar businessmodel en als je die hebt gevonden, dan pas ga je het ondernemingsplan schrijven.
Om te concluderen, een van de grootste misvattingen was geloven dat alles wat je doet in een groot bedrijf, je ook doet op dag één van een start-up. Wat we nu weten is iets heel anders. Het belangrijkste verschil is dat start-ups iets doen dat “zoeken” heet terwijl grote bedrijven hun tijd, althans hun kerntijd, besteden aan het “executeren”. Een van de vragen die ik zal beantwoorden is zoeken naar wat en executeren van wat. En dus later in het vervolgartikel, zul je het verschil zien en dan zal je in feite een beter begrip krijgen van het hedendaagse ondernemerschap. Tot dan!
Gebruikte bronnen:
Geef een reactie